Η νεανική καλαθοσφαίριση ως μικρογραφία της ζωής
Του Μίλτου Χειμωνίδη, καθηγητή Φυσικής Αγωγής
Ερασιτέχνη προπονητή υποδομών της ΑκαδημίαςBC Ρεθύμνου https://www.akadimiabc.com/akadimies/mini
Είναι πολλοί, αλλά και
πολύ σημαντικοί οι λόγοι της συμμετοχής των παιδιών στην καλαθοσφαίριση, όπως και
σε οποιοδήποτε ομαδικό άθλημα. Οι σημαντικότεροι από αυτούς δεν σχετίζονται
απλώς με την φυσική παρουσία των παιδιών στον χώρο, αλλά με τη διαδικασία που
οφείλει να τηρήσει ο προπονητής, ώστε να καταφέρει να πετύχει τα επιθυμητά
αποτελέσματα από την συμμετοχή των νεαρών αθλητών της ομάδας του.
Για να επιτευχθεί όμως
αυτό, είναι εξαιρετικά σημαντική η ομαλή συνεργασία του προπονητή όχι μόνο με
τους μικρούς αθλητές, αλλά και με γονείς και παράγοντες, ώστε να οδεύουν όλοι
μαζί προς κοινή κατεύθυνση και να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Η
πλειοψηφία των κηδεμόνων (που συχνά είναι και παράγοντες) δυστυχώς δεν φαίνεται
να έχει αναλογιστεί την πραγματική ουσία της συμμετοχής των παιδιών τους στο
άθλημα, κλείνοντας έτσι τα μάτια στο όφελος που θα μπορούσαν να έχουν τα παιδιά
από την ενασχόλησή τους με αυτό. Πολλοί φέρνουν τα παιδιά τους στο γήπεδο «για
να γυμνάζονται» γενικώς και αορίστως ή «για
να ξεδίνουν από την καθημερινότητα», πιστεύοντας πως αυτοί είναι οι βασικότεροι
λόγοι συμμετοχής στον νεανικό ομαδικό αθλητισμό.
Δεδομένου, όμως, ότι οι στόχοι, τα κίνητρα και οι προθέσεις καθορίζουν άμεσα την προσπάθεια, τις ενέργειες και τον τρόπο δράσης των ατόμων, θα πρέπει να γνωρίζουμε ακριβώς ποια στοιχεία ψάχνουμε σε μια αθλητική ομάδα, ώστε να τα απαιτήσουμε από τους προπονητές των παιδιών μας, από τους συλλόγους αλλά και από τους παράγοντες αυτών.
Ας αναλογιστούμε:
·
Τσεκάρουμε τις επιλογές μας πριν καταλήξουμε σε κάποια
ομάδα;
·
Συμβαδίζουν άραγε οι αξίες μας με τις αξίες της ομάδας στην
οποία συμμετέχουμε;
·
Αναζητούμε την φιλοσοφία (ή τις φιλοδοξίες) των
προπονητών που θα ασχοληθούν με τα παιδιά μας πριν τα γράψουμε σε κάποιο
σύλλογο;
· Δίνουμε την απαραίτητη προτεραιότητα στην επιλογή του προπονητή που θα συνεργαστεί με το παιδί μας και όχι απλά στο όνομα του συλλόγου;
Πέρα από τη σωματική άσκηση, την κοινωνικοποίηση, την ενασχόληση με μια ωφέλιμη δραστηριότητα, ως κηδεμόνες θα πρέπει να αναλογιστούμε όλα όσα μπορεί να προσφέρει στο παιδί η ένταξή του σε μια ομάδα που δεν βλέπει απλά τους συμμετέχοντες ως πελάτες που της φέρνουν έσοδα.
Μέσω της
συμμετοχής μας σε μια ερασιτεχνική ομάδα θα πρέπει να διδασκόμαστε:
- Τον τρόπο να ξεπερνάμε τα εμπόδια που βρίσκουμε στον
δρόμο μας και να επιβιώνουμε χωρίς τα δεκανίκια της υπερπροστασίας ή του «ξηλώματος» αυτών
από τον δρόμο μας.
- Πως εάν όλοι μαζί δεν βοηθήσουμε τους συμπαίκτες μας να
γίνουν καλύτεροι, αυτό θα έχει αντίκτυπο σίγουρα και επάνω μας, αφού όλοι μαζί
συμμετέχουμε στο ίδιο σύνολο που έχει κοινούς ομαδικούς στόχους!
- Πως οφείλουμε να αποδεχόμαστε τους συμπαίκτες μας στο
παιχνίδι (όπως και στην κοινωνική μας ζωή) με όλες τους τις αδυναμίες,
ανακαλύπτοντας τον τρόπο για να συνεργαζόμαστε όσο πιο αρμονικά γίνεται αναμεταξύ
μας.
- Το γεγονός πως υπάρχουν άτομα γύρω μας με περισσότερες
ικανότητες από εμάς, τους οποίους όχι μόνο δεν θα πρέπει να τους φθονούμε για
την υπεροχή τους, αλλά θα πρέπει να τους εκτιμούμε και να προσπαθούμε να τους
φτάσουμε ή ακόμη και να τους ξεπεράσουμε με την επιμονή μας και με την δουλειά
μας.
- Να συγχωρούμε! (Χωρίς επιπλέον σχόλια…).
- Να εξελισσόμαστε διαρκώς και να συμμετέχουμε στο
«παιχνίδι» του αθλητισμού και της κοινωνίας μας αποδεχόμενοι και σεβόμενοι τους
βασικούς τους κανόνες.
- Να είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας και να
συνειδητοποιήσουμε πως όποιος προσπαθεί και προσφέρει αυτό που του αναλογεί, ανταμείβεται
ανάλογα.
- Πως κάθε μας ενέργεια έχει και τις συνέπειές της…
- Πως τα λάθη και οι «ήττες» μας είναι μέρος της
διαδικασίας της μάθησης, αφού μόνο μέσω αυτών προοδεύουμε.
- Πως πρέπει σε
κάθε μας προσπάθεια να τα «δίνουμε όλα» χωρίς να αποθαρρυνόμαστε από την πιθανή
αποτυχία.
- Να αποδεχόμαστε τα λάθη των διαιτητών ως ανθρώπινα και
όχι ως εσκεμμένες αδικίες εις βάρος μας, συνειδητοποιώντας το γεγονός πως
τελικά οι διαιτητές σφυρίζουν μόνο αυτό που βλέπουν τα μάτια τους (και αυτό
ακριβώς οφείλουν να σφυρίζουν!) και όχι αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα.
- Να κατανοήσουμε πως στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, το
αποτέλεσμα από μόνο του, είτε θετικό είτε αρνητικό, δεν αποδεικνύει απολύτως
τίποτα αν πρώτα δεν έχουμε καταφέρει να αποδώσουμε σύμφωνα με τις δυνατότητές
μας και πως η νίκη ή η ήττα είναι τελικά έννοιες σχετικές, τις οποίες τις
χαρακτηρίζουμε και τις αντιλαμβανόμαστε σύμφωνα με την παιδεία μας και σύμφωνα
με τον τρόπο που έχουμε διδαχτεί να αντιλαμβανόμαστε και να αναλύουμε τα γεγονότα.
- Πως δεν κερδίζει πάντοτε αυτός που εκ προοιμίου
θεωρείται καλύτερος (αν ήτανε έτσι, δεν θα χρειαζότανε καν να αγωνιστούμε!),
αλλά αυτός που προσπάθησε περισσότερο και κατάφερε να αποδώσει με τον καλύτερο
δυνατό τρόπο.
- Πως τον νικητή της αναμέτρησης οφείλουμε να τον τιμούμε και να τον χειροκροτούμε, ακόμα και όταν είναι ο νικητής του μεταξύ μας αγώνα!
Ο αθλητισμός αποτελεί για όλους μας μια από τις πιο ακριβείς μικρογραφίες της κοινωνικοπολιτικής μας ζωής. Όπως συμπεριφερόμαστε στον αθλητισμό, με τον ίδιο πάνω-κάτω τρόπο τείνουμε να συμπεριφερόμαστε και στην ζωή μας γενικότερα. Ειδικότερα όσον αφορά τους μικρούς μας αθλητές, ο ομαδικός νεανικός αθλητισμός θα πρέπει να διδάσκει την ιδανική συμπεριφορά του μέλους μιας ομάδας και ως μικρογραφία της ζωής να αποτελεί την ιδανική προετοιμασία/προπόνηση για αυτό που περιμένει τα παιδιά στην συνέχεια της ζωής τους ως ενήλικες. Ο δικός μας ρόλος ως προπονητές, γονείς ή παράγοντες είναι να εργαστούμε με στόχο να τους την προσφέρουμε με τον σωστότερο δυνατό τρόπο!
Μίλτος Χειμωνίδης, καθηγητής Φυσικής Αγωγής
About Μίλτος Χειμωνίδης
.jpg)
