Προσέγγιση της προπόνησης με βάση τα συστήματα του οργανισμού

Το σώμα είναι μια εξαιρετικά περίπλοκη κατασκευή και είναι σχεδόν αδύνατον να διαχωρίσεις το ένα σύστημα από το άλλο. 
Πολλοί όμως που ασχολούνται με το ανθρώπινο σώμα και ασκούν ο καθένας ένα διαφορετικό επάγγελμα, φαίνεται να καταβάλουν προσπάθειες για να ασχοληθούν μόνο με το μέρος ή το σύστημα του σώματος που τους ενδιαφέρει, ανάλογα με την εξειδίκευσή τους, έτσι μένουν κολλημένοι σε ένα σύστημα ή μέρος του σώματος αγνοώντας όλα τα άλλα.
Συστήματα όπως το κεντρικό νευρικό σύστημα, το αυτόνομο νευρικό σύστημα, το ανοσοποιητικό σύστημα, το πεπτικό σύστημα, το ενδοκρινικό σύστημα, το σκελετικό σύστημα, το μυϊκό σύστημα, το καρδιαγγειακό σύστημα και το αναπνευστικό σύστημα, εργάζονται όλα μαζί για να τη σωστή λειτουργία του οργανισμού.
Όπως έχω πει και άλλες φορές πιστεύω ότι το αυτόνομο νευρικό σύστημα "κυβερνά" όλα τα άλλα συστήματα, ανταποκρινόμενο σε ερεθίσματα που προέρχονται από το περιβάλλον.
Το αυτόνομο νευρικό σύστημα ελέγχει τις λειτουργίες του σώματος που απαιτούνται για την επιβίωση, όπως η αναπνοή, η πέψη, ο καρδιακός ρυθμός, η αρτηριακή πίεση και ο έλεγχος των οργάνων. Το αυτόνομο νευρικό σύστημα, αποτελείται από δύο υποσυστήματα που συνυπάρχουν σε μια σχέση ώθησης - έλξης.
Το πρώτο είναι το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο απαντά όταν εμφανίζεται ένας στρεσογόνος παράγοντας, η απάντηση αυτή αυξάνει τη φυσιολογική απόδοση του οργανισμού.
Το δεύτερο υποσύστημα είναι το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο μετρά την αντίδραση του οργανισμού στο συμπαθητικό σύστημα και βοηθά στη δημιουργία ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος για ανάπαυση και ανάκτηση δυνάμεων.
Ωστόσο τα δύο αυτά συστήματα δεν αντιμάχονται το ένα το άλλο, αντίθετα λειτουργούν το ένα σαν συνέχεια του άλλου και συνεργούν με διάφορους τρόπους.
Αλλά θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι όλα αυτά τα συστήματα έχουν τα δικά τους χρονοδιαγράμματα για την προσαρμογή τους στους στρεσογόνους παράγοντες, όπως η προπόνηση.
Επιπλέον ο καθένας μπορεί να προσαρμοστεί με διαφορετικό τρόπο και χρόνο ανάλογα με τον τρόπο ζωής του, την ηλικία του και διάφορους γενετικούς παράγοντες.
Πιστεύω ότι υπάρχει μια λεπτή ισορροπία με όλα αυτά και απαιτείται μια διαφορετική προσέγγιση για τον προγραμματισμό της προπόνησης από το να ασχολούμαστε με το
μυοσκελετικό σύστημα σαν το μόνο πραγματικά δελεαστικό σύστημα για να παράγουμε τα κατάλληλα προπονητικά ερεθίσματα.

ΠΗΓΗ http://giorgosskolias.blogspot.gr