Πρέπει να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να ανυψώσουμε το επίπεδο της προπονητικής

Γιώργος Σκόλιας, MSc 
http://giorgosskolias.blogspot.gr
Δεν γράφω αυτές τις γραμμές για να σας πω πώς να προπονήσετε τους αθλητές σας, αλλά για να σας ζητήσω να κάνετε την ερώτηση στον εαυτό σας, γιατί κάνετε αυτό που κάνετε όπως το κάνετε, όταν το κάνετε στην προπόνηση των αθλητών σας; 
  Σκεφτείτε και αναζητήστε τις απαντήσεις, σκεφτείτε ειλικρινά με βάση την εμπειρία και την κοινή λογική.
  Έχω μια συγκεκριμένη άποψη για το πεδίο ανάπτυξης των αθλητικών ικανοτήτων και τη σημασία της καθοδήγησης και το ρόλο του προπονητή στην όλη διαδικασία. Έχω δοκιμάσει πολλές μεθόδους, διερευνώντας πολλούς τομείς που κάποιοι έχουν διερευνηθεί πλήρως από την επιστήμη της προπονητικής, ενώ κάποιοι άλλοι δεν έχουν ερευνηθεί επαρκώς.
  Επιλέγω να μην περιορίζομαι από τη συμβατική επιστημονική γνώση, μάλλον επιλέγω να χρησιμοποιώ τη συμβατική γνώση σαν σημείο εκκίνησης.
  Δεν ειδικεύομαι σε ένα συγκεκριμένο άθλημα και αυτό μου επιτρέπει να επικεντρώνομαι περισσότερο στο ανθρώπινο σώμα, τη λειτουργία του και τη σχέση του με το κάθε άθλημα και πως συνδέεται με αυτό.
  Οι βασικές έννοιες της ανάπτυξης αθλητικών ικανοτήτων είναι αρκετά απλές, αρκεί να μπορείτε να τις συνδέσετε με το άθλημα και τη λειτουργία του σώματος. Όσο και να χρησιμοποιήσετε την τεχνολογία δεν θα μπορέσετε να ολοκληρώσετε το έργο σας. Χρειάζεστε κάποιον με εμπειρία και γνώση για να απαντήσει στις πιο δύσκολες ερωτήσεις και να ερμηνεύσει τα δεδομένα, χωρίς αυτό, τα εργαλεία υψηλής τεχνολογίας δεν είναι τίποτα περισσότερο από γεννήτριες τυχαίων αριθμών που σας μπερδεύουν αντί να σας καθοδηγούν.
  Πολλά από αυτά που υποστηρίζω, δεν είναι νέα, έχουν χρησιμοποιηθεί και στο παρελθόν, σε πληθώρα αθλητών, αλλά έχουν απορριφθεί από κάποιους ως παλιομοδίτικα, όχι υψηλής τεχνολογίας και έξω από τη συμβατική επιστημονική γνώση.
  Σίγουρα σε κάθε τομέα επαγγελματικής δραστηριότητας όλα τα παλιά επιστρέφουν ξανά σαν νέα, αλλά λόγω της απόρριψης της κοινωνίας μας από το παρελθόν δεν έχουμε μελετήσει τους προπονητές, που άνοιξαν το δρόμο για εμάς. Ήταν οι πρωτοπόροι που δεν φοβόντουσαν να αμφισβητήσουν τη συμβατική επιστήμη και πολλοί από αυτούς δεν τη γνώριζαν καθόλου, αλλά δημιούργησαν προπονητικά ερεθίσματα που σήμερα υποστηρίζονται επιστημονικά.
  Οι αντιλήψεις μου για την προπόνηση βασίζονται στη μελέτη των τελευταίων προπονητικών μεθόδων, της έρευνας της αθλητικής επιστήμης, σε αποδεδειγμένες πρακτικές και την καθημερινή πρακτική σε όλα τα επίπεδα των αθλητών σε ένα μεγάλο φάσμα του αθλητισμού.
  Όπως ο αθλητής και ο προπονητής πρέπει να μαθαίνει μέσω της προπόνησης, της επανάληψης, της δοκιμής και του λάθους.   
  Πρέπει να μπορείτε να μάθετε στην προπόνηση, όχι μόνο από τα εγχειρίδια ή στο εργαστήριο.
  Η σύγχρονη κοινωνία και συμβατική γνώση για την προπόνηση έχουν θαμπώσει τα ένστικτά μας, το κλειδί είναι να ξεκλειδώσουμε αυτά τα ένστικτα για να επιτρέψουμε στον οργανισμό να λύσει τα προβλήματα κίνησης με τον τρόπο που το σώμα σχεδιάστηκε για να λειτουργεί. Πρόκειται ουσιαστικά για το τι κάνουν τα παιδιά στο ελεύθερο παιχνίδι, όταν ξεφεύγουν από την επίβλεψη ενός ενηλίκου και δεν καθοδηγούνται πώς θα κάνουν σωστά τις κινήσεις, σήμερα ακόμη και στα υψηλότερα επίπεδα του αθλητισμού η προσπάθεια οδηγεί στη δημιουργία ρομποτικών κινήσεων.
  Πρέπει να ξεφύγουμε από την απλούστευση της σκέψης, σταματήστε να σπάτε την  κίνηση και τις ασκήσεις σε μικρότερα τμήματα, με την ελπίδα ότι έτσι θα ενισχύσετε τους μύες που συμμετέχουν στην κίνηση, αυτό δεν θα συμβεί.
Αυτό θα συμβεί μόνο εάν υπάρχει μια ποιοτική προσέγγιση, μια προσέγγιση που εστιάζει σε όλη την κίνηση, αυτός είναι και ένας από τους λόγους που η αθλητική επιστήμη μας έχει απογοητεύσει. Στη βιασύνη για δημοσίευση και την επιθυμία να δείξουν στατιστική σημαντικότητα έχουν γίνει τόσο αναγωγικοί στη σκέψη τους και δεν μπορούν να δουν το δάσος γιατί κοιτούν τα δέντρα. Εστιάζοντας στην VO2 Max ή στην προσπάθεια να απομονώσουν τους πλάγιους κοιλιακούς ή τον εγκάρσιο κοιλιακό, στο εργαστήριο απλά δεν έχουν τις συνθήκες της πραγματικής προσπάθειας στον αθλητισμό.
  Η έρευνα πρέπει να μετρήσει ένα μεμονωμένο συστατικό για τη διεξαγωγή "έγκυρων" επιστημονικών αποτελεσμάτων, κατανοώ ότι αυτοί είναι οι κανόνες του παιχνιδιού για την έρευνα, αλλά έξω από το εργαστήριο στον πραγματικό κόσμο της προπόνησης οι κανόνες είναι διαφορετικοί. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να απορρίψουμε την έρευνα και να βασιζόμαστε αποκλειστικά στην πρακτική και την εμπειρία, καθώς οι προπονητές θα πρέπει να ταξιδεύουν σε δύο κόσμους, σε αυτόν των αποτελεσμάτων της επιστημονικής έρευνας και σε αυτόν της πρακτικής εφαρμογής, ή διαφορετικά σε αυτόν της επιστήμης και σε αυτόν της τέχνης, γιατί η προπονητική είναι τέχνη με τεράστια επιστημονική βάση.
  Με ανησυχεί η μονόπλευρη προπόνηση που βλέπω να επιβάλλεται στους αθλητές σήμερα. Αν κάνετε πάρα πολλά για μια ικανότητα, τότε είναι πιθανόν να μην κάνετε ότι είναι απαραίτητο για κάποια άλλη, αυτό πιθανόν δίνει μηδενικό αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσαρμοσμένο στον αθλητή, ο οποίος θα είναι πλήρως προσαρμοσμένος στο άθλημά του. Τα αποτελέσματα της προπόνησης πρέπει να αντανακλώνται στις απαιτήσεις του αθλήματος και τις ανάγκες του κάθε αθλητή ξεχωριστά.
  Αυτά δεν είναι ανεξερεύνητα νερά, ο δρόμος είναι σαφής και ο προορισμός είναι προφανής.
  Αυτό εγείρει το ερώτημα, γιατί με όλα όσα γνωρίζουμε και την υποτιθέμενη πρόοδο που έχουμε κάνει έχουμε τόσο ασυνεπή αποτελέσματα;
  Γιατί ενώ οι τραυματισμοί μπορούν να προληφθούν σε επίπεδα που δεν έχουμε ξαναδεί στο
χώρο του αθλητισμού συνεχώς αυξάνονται;
  Χρειαζόμαστε μια διαφορετική προσέγγιση, ας κοιτάξουμε ποιοι παράγουν συνεπή αναπαραγώγιμα αποτελέσματα σήμερα, χρειαζόμαστε τη σωστή καθοδήγηση, όχι από το μάρκετινγκ και τη διαφήμιση.
  Για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να στρέψουμε το ενδιαφέρον ξανά στους ανθρώπους, δεν είναι οι μέθοδοι, οι εγκαταστάσεις και ο εξοπλισμός, αλλά ο παράγων άνθρωπος που εργάζεται με ανθρώπους για να αυξηθούν τα επίπεδα απόδοσης.
ΠΗΓΗ http://giorgosskolias.blogspot.g