Till death... ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ - ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ. / ΕΦΕΣ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Oι ελληνικές ομάδες δεν τα κατάφεραν στα τέταρτα παιχνίδια που θα τους έστελναν στον παράδεισο του Λονδίνου, για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία.. Τώρα πλέον η πρόκριση περνά από την διαδικασία, το τούνελ, του ψυχοφθόρου 5ου ματς.. Το Hoopfellas. αναλύει..




ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ - ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ.

- Σε ένα κυριολεκτικά ασφυκτικά γεμάτο ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός είχε στήσει το κατάλληλο σκηνικό για να γράψει ιστορία παίρνοντας την τρίτη νίκη και την πρόκριση απέναντι στη Μπαρτσελόνα αλλά για μια ακόμη φορά επιβεβαιώθηκε το ρητό ότι το πιο δυνατό ένστικτο στον άνθρωπο είναι αυτό της επιβίωσης. Οι Καταλανοί έχουν παίξει (και μείνει όρθιοι σε) πολλά τέτοια ματς και φυσικά όλοι γνωρίζουμε ότι δεν είναι καμιά χθεσινή ομαδούλα ούτε ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο είναι κάνα τυχαίο παιχτάκι.. Αυτό νομίζω το αντιλήφθησαν στο 4ο ματς όσοι δε το είχαν αντιληφθεί μέχρι τώρα.. Δυστυχώς, μπροστά σε όλα αυτά τα γεγονότα ο Παναθηναϊκός και ο δικός του ηγέτης έκαναν το χειρότερο παιχνίδι τους στη σειρά και η ήττα ήρθε φυσιολογικά.




- Ο Τσάβι Πασκουάλ έπνιξε τον Παναθηναϊκό, κερδίζοντας και πάλι τη μάχη των πάγκων, ενώ παράλληλα κατάφερε να εμφυσήσει στην ομάδα του τον αέρα "παίζω καλά με τη πλάτη στον τοίχο", σημαντικό προνόμιο για έναν προπονητή. Η πολυσυζητημένη ζώνη του που έχει μπλοκάρει τον Παναθηναϊκό δεν είναι κάτι σύνθετο. Θα το χαρακτήριζα -με τη δομή και τις πολύ συγκεκριμένες αρχές που την έχει στήσει- καθαρά δημιούργημα πρακτικού (σημαντικό αυτό) έξυπνου και με πίστη σε αυτό που έχει διαβάσει –στα 3 προηγούμενα ματς- προπονητή. Είχαμε πεί στην ανάλυση του τρίτου ματς ότι μέσα σε μια τέτοια σειρά στιγμές σαν και αυτές, όπως η κακή αντίδραση των πρασίνων στη ζώνη την οποία είχε αρχικά ετοιμάσει ο Ισπανός για να ματσάρει το σχήμα των τριών ψηλών του Πεδουλάκη, μπορούν να αλλάξουν το μομέντουμ των αγώνων. Και ο Πασκουάλ "έχτισε" πάνω στην κακή αυτή αντίδραση του αντιπάλου στη συγκεκριμένη αμυντική τακτική, παρουσιάζοντας στο 4ο ματς μια παραλλαγή με πιο συγκεκριμένες αρχές.




Ο Πασκουάλ εφάρμοσε λοιπόν μια 2-3 ζώνη με αρχές μαν του μαν αποκλειστικά και μόνο όταν ο Παναθηναϊκός έπαιζε σκριν στη μπάλα με τον Διαμαντίδη, ανεβάζοντας τον κεντρικό ψηλό της πίσω γραμμής άμυνας στο ύψος των προσωπικών γεγονός που δυσκόλευε τη συνεργασία passer-screener και έδινε στον αρχηγό των πρασίνων την επιλογή του σουτ μετά από ντρίμπλα (δεν είναι το καλό του σημείο) ή την διείσδυση απέναντι σε όλη την καταλανική φροντκόρτ. Παίκτης κλειδί σε αυτή στρατηγική ήταν ο απέναντι (από τη μπάλα) αμυνόμενος γκαρντ πολύ καλή δουλειά ο Ναβάρο, πιθανόν να μη το πρόσεξε κανείς) ο οποίος είχε την ευθύνη της weak side όταν η μπάλα πήγαινε χαμηλά στο ποστ αλλά και του περιφερειακού σουτ του δεύτερου γκαρντ στη διάταξη της επίθεσης της ελληνικής ομάδας.




Στην άμυνα αυτή οι βασικές και απαράβατες αρχές πάνω στις οποίες δομήθηκε ήταν 1.) παίζουμε φλοτ τον Ούκιτς δίνοντας του ξεκάθαρα το σουτ 2.) ρισκάρουμε το τρίποντο από τη θέση "4" 3.) αφήνουμε ελεύθερο τον διάδρομο στον κεντρικό άξονα καθώς τα στοιχεία που έχουν δείξει οι ψηλοί του αντιπάλου (Τσαρτσαρής-Λάσμε) από εκεί στη σειρά μας ωθούν να αμυνθούμε έτσι. Απαραβίαστες αρχές, αλλιώς δε λειτουργεί αυτό που παίζουμε.. Στην ουσία η Μπαρτσελόνα στόχευσε καθαρά στη ραχοκοκαλιά της επίθεσης των πρασίνων που είναι η συνεργασία του Διαμαντίδη με τους ψηλούς και η ποστ επίθεση. Με συχνή εναλλαγή από ζώνη σε προσωπική άμυνα δεν άφησε σε καμία περίπτωση τον Παναθηναϊκό να βρεί ρυθμό και να "πατήσει" επιθετικά παίρνοντας το κουμάντο του ματς από την αρχή.




- Ο Αργύρης Πεδουλάκης έδειξε διάθεση να βάλει τη μπάλα βαθιά στο κέντρο του ποστ με τον Σχορτσανίτη ώστε να σπάσει την άμυνα από μέσα, δημιουργώντας άμεση φθορά στον αντίπαλο και βρίσκοντας πόντους αλλά είναι κυνικά εμφανές ότι ο αντίπαλος χτυπά συνεχώς με τον παίκτη του Σοφοκλή στη δική του επίθεση, είτε straight είτε δημιουργώντας καταστάσεις.




Επειδή διάφορα ακούστηκαν θα πω ότι πολύ σωστά ο Πεδουλάκης με μείον 13 (38-51) στο 30’, άφησε έξω τον Σοφοκλή καθώς η ομάδα μόνο με άμυνα μπορούσε να γυρίσει το παιχνίδι, έστω και εάν πονούσε και στο σκορ. Από τη στιγμή που ο αντίπαλος θα σου έβαζε με το καλημέρα της 4ης περιόδου 2-3 εύκολα καλάθια, πήγαινες για σκορ 30 και άνω πόντων στο άθροισμα στα 10 αυτά λεπτά.. Αποδείχθηκε βέβαια ότι με τόσο άσχημο performance από τα γκαρντ σου δεν μπορούσες να κάνεις πραγματικά πολλά πράγματα.




- Θεωρώ ότι ο παίκτης κλειδί σε αυτή τη ζώνη είναι ο Κώστας Τσαρτσαρής. Ο Πεδουλάκης τον έβαλε ψηλά στη κορυφή της ρακέτας αλλάζοντας τη διάταξη της επίθεσης απέναντι στη ζώνη (είχε δείξει κακή συμπεριφορά κινούμενος στο high post) αλλά δυστυχώς το πρόβλημα παρέμεινε το ίδιο μιας και το γεγονός ότι οι πράσινοι δε μπορούσαν να επιτεθούν από τον ελεύθερο κεντρικό άξονα σε συνδυασμό με τη φλοτ άμυνα στον Ούκιτς (ειλικρινά όπως πήγε το ματς και τα γκαρντ σου, μια δοκιμή του Μπανκς έπρεπε να γίνει, 1-2 σουτ μπορεί να κλονίσουν την πίστη τους στο όλο αμυντικό οικοδόμημα) μάτσαρε το μειονέκτημα των αργών ποδιών του Σάρας και του Ναβάρο.




Ο Τσαρτσαρής έχει διάβασμα, σουτ, πάσα. Πρέπει να το βγάλει και στο παρκέ, είναι το κλειδί για να σπάσει αυτή η άμυνα που έχει πειράξει το μυαλό του Παναθηναϊκού. Πολύ σημαντικό εν’όψει Παλάου Μπλαγκράνα (και από πίσω εκτός Γκιστ, έτοιμο σχήμα με τον Μασιούλις σε ανάλογο ρόλο).




- Η ελληνική ομάδα έχασε κατά κράτος τη μάχη στα γκαρντ καθώς έτυχε να πέσει στη μαύρη βραδιά του Διαμαντίδη, που όλοι ξέρουμε (και έχουμε γράψει εδώ από την αρχή της σεζόν) τι σημαίνει για την γενικότερη λειτουργία των πρασίνων. Στην απέναντι όχθη ο Πασκουάλ πήρε παραγωγή και προσωπικότητα από τον Μαρσελίνιο Χουέρτας (10π.-6ριμπ.-6τελικές) και φυσικά τον τεράστιο Χουάν Κάρλος Ναβάρο, ο οποίος καθάρισε όταν έκαιγε η μπάλα.




Χωρίς πολλές κουβέντες και τυμπανοκρουσίες, με σεβασμό στο συμπαίχτη και στον αντίπαλο, ο Ναβάρο έδειξε την παγκόσμια κλάση του. Πέρα από τα.. ηλεκτροφόρα καλώδια, τις γκρίνιες και τα ρέστα, επιτέλους σαν Έλληνες πρέπει να υποκλιθούμε σε αυτόν τον one of a kind αθλητή.. Εξαιρετικός και ο Άντε Τόμιτς ο οποίος σταδιακά έχει προσαρμοστεί με το δυναμικό/αθλητικό παιχνίδι των ψηλών του Παναθηναϊκού ανεβάζοντας σημαντικά την απόδοση του.




- Σε προσωπικό επίπεδο, ανεπηρέαστος από όσα εκτυλίσσονται γύρω του και συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο, ο Μάικ Μπράμος ήταν ο καλύτερος παίκτης των πρασίνων. Θα μπορούσε να αποδώσει ακόμα καλύτερα εάν η κακή βραδιά των γκαρντ του Παναθηναϊκού δεν επηρέαζε τόσο τη συνολική λειτουργία της ομάδας. Καλό επιθετικά παιχνίδι από τον Σχορτσανίτη, νταμπλ-νταμπλ (12π.-12 ριμπ.) από τον Λάσμε. Δυστυχώς όμως, με 1/15 συνολικά τρίποντα (πλην Μπράμος) και με τα "4" σου να γράφουν 0/8 σουτ, αυτή η συγκεκριμένη ζώνη δε σπάει..




- Πάμε λοιπόν για 5ο ματς στη Βαρκελώνη.. Το μομέντουμ έχει αλλάξει πλέον, η Μπαρτσελόνα γύρισε από την κόλαση του ΟΑΚΑ όρθια. Όμως ο Παναθηναϊκός έχει τύχη και μάλιστα καλή. Οι Καταλανοί δε ρολάρουν, επιβλήθηκαν με το μυαλό τους.




Ο Αργύρης Πεδουλάκης θα πρέπει να βρεί κάτι φρέσκο, να παρουσιάσει ένα τρικ το οποίο, μέχρι να προσαρμοστεί σε αυτό ο αντίπαλος προπονητής, να τον βάλει μπροστά στο σκορ και να του δώσει το τιμόνι του αγώνα. Είναι πολύ σημαντικό αυτό που γράφουμε τώρα, το ξέρει ο κόουτς καλύτερα από εμάς. Πρέπει να γίνει όμως.. Υποχρεούται να βάλει πίεση στη Μπαρτσελόνα ο Παναθηναϊκός, όχι να ακολουθήσει το ρυθμό της ή να πάει να "κλέψει" το ματς. Τέρμα αυτά.




Η ελληνική ομάδα αποδεδειγμένα μπορεί να νικήσει στη Βαρκελώνη. Είναι πληγωμένη από τη χαμένη ευκαιρία του ΟΑΚΑ, όμως μια εβδομάδα είναι αρκετός χρόνος για να ..αδειάσεις, να κατανοήσεις το μέγεθος της ευκαιρίας που σου δίνεται και κυρίως να ετοιμάσεις κάτι.. σε τακτικό επίπεδο. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να βγάλει πάλι καλό μπάσκετ στο Παλάου Μπλαουγκράνα. Αρκεί να μη φοβηθεί.. Και αυτό για μια ομάδα που χτίζει τον χαρακτήρα της, είναι σημαντικότερο και από το ίδιο το αποτέλεσμα..




ΕΦΕΣ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ




- Ο Ολυμπιακός έχασε ένα από ματς στα οποία η ήττα σε κάνει νιώθεις ηλίθιος, ειδικά σε τέτοιας σημασίας παιχνίδι. Overall ήταν η καλύτερη ομάδα στο παρκέ την Παρασκευή, πιο έτοιμη ψυχολογικά να παίξει το συγκεκριμένο ματς, με καλύτερες συνεργασίες στο παρκέ αλλά και πολύ αδύναμα κομμάτια που τελικώς στοίχισαν. Ο Ολυμπιακός έπαθε/έμαθε(?) με τον χειρότερο τρόπο. Το θετικό είναι ότι έχει την ευκαιρία να διορθώσει..




- Η μαύρη τρύπα του αμυντικού ριμπάουντ επέφερε τεράστιο πλήγμα στον αγωνιστικό ιστό των ερυθρολεύκων σε άμυνα και επίθεση. 21 χαμένα αμυντικά ριμπάουντ.. 21. Ε ι κ ο σ ι έ ν α.. Εννέα εκ των οποίων τα δύο "5" (Ερντέν-Μπάρατς). Στην οθόνη μπορεί να σας φαίνεται (παρακολουθώντας γρήγορα το ματς) ότι δύο μακριά χέρια (τα μακρύτερα προφανώς..)βγαίνουν από το μπουλούκι και αρπάζουν τη μπάλα αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Τα περισσότερα χαμένα αμυντικά ριμπάουντς έρχονται με τον Χάινς εκτός θέσης, χωρίς δική του ευθύνη μιας και βγαίνει δυναμικά στον slasher εκείνη τη στιγμή και από πίσω του στο ερυθρόλευκο καλάθι δημιουργείται πανικός.




Αυτό βέβαια είναι παρενέργεια της έλλειψης ενός ψηλού/δυναμικού κορμιού-προστάτη της ρακέτας (είναι νομίζω κατανοητό ότι ο Χάινς θα αμυνθεί έτσι καθώς λόγω ύψους δε μπορεί να περιμένει κάτω από το καλάθι σε τέτοιες περιπτώσεις) αλλά περισσότερο συνολικής αμυντικής λειτουργίας. Τα γκαρντ στη weak side (εκτός του Λο) δεν κάνουν μπλοκ άουτς. Η ανάμνηση του Μάντζαρη σε αυτό το κομμάτι σε κάνει να βάζεις τα κλάματα.. Τα "4" δεν βρίσκουν τον παίκτη τους για να τον ..μποξάρουν, παρά γυρνούν τη πλάτη τους και περιμένουν να έρθει aggressive αυτός. Ο Πρίντεζης σε σχεδόν 25’ λεπτά στο παρκέ δεν είχε ούτε ένα αμυντικό ριμπάουντ.. Τα μεγάλα κορμιά της Εφές απλά έκαναν βόλτες στην κόκκινη ρακέτα..




- Άμεση συνέπεια της έλλειψης σταθερού αμυντικού ριμπάουντ ήταν οι μειωμένες ευκαιρίες για transition offense που είχαν οι ερυθρόλευκοι, απέναντι σε μια τουρκική ομάδα αρκετά αδύνατη σε αυτό το κομμάτι. Το έχω πεί από την αρχή , ο Ολυμπιακός μπορεί να σκοτώσει την Εφές σε τέτοιες καταστάσεις με potential στα δικά μου μάτια να σκοράρει άνετα 18-20 πόντους σε αυτό το είδος επίθεσης. Όποτε βρήκαν γήπεδο οι παίκτες του Μπαρτζώκα έφτασαν μέχρι τέλους.




- Ο Ολυμπιακός είχε διαβάσει σωστά, κομμάτια της άμυνας της Εφές. Το ποσοστό του πρώτου ημιχρόνου στα τρίποντα δεν είναι τυχαίο. Παρατηρείστε (είτε απέναντι σε ζώνη είτε σε man to man) σε πόσα σουτ τριών πόντων ευστοχούν οι ερυθρόλευκοι από τη γωνία που παίζει το εκάστοτε "5" της Εφές δημιουργώντας πρώτα μια μικρή ανισορροπίας στην άμυνα των Τούρκων ώστε να εκμεταλλευτούν τα πολύ αργά πόδια των ψηλών τους που καθιστούσαν οποιαδήποτε έξοδο στις γωνίες απαγορευτική.




Δείτε πόσο επιμένει και το ψάχνει η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα. Ειδικά απέναντι σε ζώνη η ελληνική ομάδα έβρισκε αυτό το σουτ μετά τη δεύτερη κιόλας πάσα ενώ στη προσωπική άμυνα χτύπησε με πάσα στον καλύτερο παίκτη αδύνατης πλευράς που διαθέτει, Έησι Λο. Ο Αμερικανός έγραψε μαζί με τους Παπανικολάου-Σλούκα 8/12 τρίποντα.




- Ο Μαχμουτί δεν με ικανοποίησε. Σχεδίασε (ακολουθώντας το παράδειγμα του Μπάνκι) να χτυπήσει με συνεργασίες ψηλών, όχι στατικές (π.χ. σε high low καταστάσεις, όπου ο Χάινς είναι εξαιρετικός στην άμυνα από μπροστά) αλλά σε κίνηση, βάζοντας τη μπάλα στο παρκέ με τα "4" (Σαβάνοβιτς, Γκονλούμ απέναντι σε Άντιτς) και ψάχνοντας τον ψηλό. Ο Ολυμπιακός έδωσε δικαιώματα, αμυντικά στην base line καθώς τα γκαρντ της Αναντολού πέρναγαν συνεχώς ανενόχλητα και εκεί βρήκαν μάλιστα και καταστάσεις για καλά περιφερειακά σουτ στην εξέλιξη της φάσης. Overall όμως δε μου άρεσε η Εφές.




Έμεινε ζωντανή από το επιθετικό ριμπάουντ ενώ θα καταλογίσω στον Μαχμουτί ότι συνεχίζει μάλλον με παρωπίδες και είμαι πεπεισμένος ότι έτσι θα τελειώσει τη σειρά, πόσο μάλλον που τώρα (τελικά) τα μεγάλα κορμιά του έφεραν το 2-2.. Αυτή η Εφές όμως αξίζει μια δοκιμή με τον Γκόνλουμ στο "5" και τα δυνατά πόδια του Γκιουλέρ στα φτερά. Η γνώμη μου πάντα..




- Δε μπορώ να κατηγορήσω τον Μπαρτζώκα γιατί άφησε έξω τον Σπανούλη στα τελευταία λεπτά. Το παιχνίδι του "έβγαινε", ήταν στο +7 στο 1’30’’ και στο +5 στα 35’’. Σίγουρα εκ των υστέρων, ο αρχηγός έπρεπε να μπεί τουλάχιστον στο τελευταίο λεπτό για να πάρει το κουμάντο της μπάλας. Όμως ο κόουτς του Ολυμπιακού ποντάριζε στη μια άμυνα, το ένα αμυντικό ριμπάουντ (για αυτό δεν έπαιξε με τρία γκαρντ μάλλον που θα ήταν το πιο λογικό, με Σπανούλη αντί του Πρίντεζη και Παπ "4")για να καθαρίσει το ματς.




Αυτά συμβαίνουν στους πάγκους, εκ των υστέρων κρίνεται λάθος, από τη στιγμή που ο (αρκετά καλός ) Σλούκας ήταν τρις ο μοιραίος, κάνοντας ένα βιαστικό σουτ στο +5, καπάκια απαράδεκτο transition defense όπου αργεί χαρακτηριστικά με συνέπεια ο Λο να μείνει μόνος και η ομάδα να δεχθεί ελεύθερο τρίποντο ενώ στο τέλος ο Λούκας τον κατάπιε.. Για τον Σλούκα πάντως πιστεύω ότι ειδικά αυτά τα τρία λάθη μπορεί να τον βελτιώσουν σαν παίκτη. Μεγάλο σχολείο.. Συνολικά μέχρι εκείνο το σημείο πάντως ήταν αρκετά καλός, μαζί με τον παθιασμένο, έτοιμο για τέτοιο παιχνίδι Παπανικολάου και τον Λο οι καλύτεροι των ερυθρολεύκων, ενώ και ο Χάινς έδωσε μάχες.




- Το γενικότερο feeling πάντως μετά από τα 4 ματς και μπροστά στην προσμονή για το 5ο είναι θετικό για τον Ολυμπιακό, όσον αφορά πάντα την πρόκριση στο Λονδίνο. Οι ερυθρόλευκοι είναι καλύτερη ομάδα, πιο aggressive γενικότερα, καλύτερο επίπεδο συνεργασιών. Θεωρώ ότι εάν ελέγξουν το αμυντικό ριμπάουντ και ανοίξουν το γήπεδο δε θα χρειαστεί να φτάσουμε σε τελευταία δευτερόλεπτα αγωνίας. Σαφώς και σε αυτή τη μάχη οι ερυθρόλευκοι θα χρειαστούν τον αρχηγό τους Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος σε αυτό το ταξίδι στην Πόλη ήταν κακός.




Άστοχος, σου δίνει την εντύπωση ότι δεν έχει το καθαρό μυαλό που απαιτείται και για αυτό δεν δούλεψε το κεντρικό pick’n roll της ελληνικής ομάδας όπως έπρεπε (με τον βασικό δημιουργό "εκτός") απέναντι σε μια ομάδα που πονά εκεί αμυντικά. Ο Ολυμπιακός είναι φαβορί, ο τρόπος με τον οποία ήρθε η ήττα στο 4ο ματς είναι έξτρα κίνητρο αρκεί να μην πνιγεί μόνος του..




Υ.Γ: Χθές μιλούσα με τον Άλεξ Άκερ ο οποίος μου εξέφρασε την πεποίθηση του ότι ο Παναθηναϊκός θα περάσει τη Μπαρτσελόνα..




Υ.Γ2: Θα προτιμούσα την Εφές με Βούγιασιτς στο ΣΕΦ. Πάνοπλη και ειδικά με το συγκεκριμένο στο ρόστερ. Δεν είναι "καλή" η πιθανή απουσία του..




Hasta la.. Vitoria siempre!




Αντί επιλόγου, ένα μεγάλο μπράβο στους Βάσκους της Κάχα Λαμποράλ και τον Γιαν Τάμπακ. Η ομάδα έβγαλε "πράγματα" που κανείς δε περίμενε στη σειρά με την ΤΣΣΚΑ, δείχνοντας πρωτόγνωρο πάθος και αυταπάρνηση, πίστη και αυτό το..mood των πλέι-οφς, φορώντας φούμο και βγαίνοντας για πόλεμο απέναντι σε θεούς και δαίμονες. Απέναντι στο όλο σκηνικό που στήθηκε στο 4ο ματς της Μπουέσα Αρίνα, συνέχιζαν να προσπαθούν, να πιστεύουν μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.. Τους σφίγγω το χέρι..




ΠΗΓΗ: Basketblog




Αν το επιθυμείτε πατήστε LIKE στην επίσημη σελίδα τουCoachbasketball.gr στο facebook και στηρίξτε την προσπάθεια μας
H ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ.....
https://www.facebook.com/BASKETBALL.COACHES