Ο Φόβος ... Οταν τα φώτα σβύνουν ...

Ανακατεύοντας το σκονισμένο μπαούλο στην  σοφίτα , αντίκρισα παλιές φωτογραφίες … Οι φωτογραφίες ήταν από την εποχή που τα παιδικό εφηβικά έπαιζαν σε ανοιχτά γήπεδα …   ακόμα και με τρύπια παπούτσια … 

Ο ήρωας της Ιστορίας μας είναι εν ζωή κάπου στην Β. Ελλάδα … 

Αρχές του 84 εάν θυμάμαι καλά , πρώτη μέρα προπόνησης σε ανοιχτό γήπεδο …

Πολλά παιδία, μα ένα είναι το πιο συνεσταλμένο ή καλύτερα το πιο ντροπαλό … Ψηλόλιγνος , μαύρα μαλλιά και κάτι χέρια σαν κουπιά …

Αμέσως κατάλαβα πως πλέον θα έχουμε κάτι δυνατό στην ομάδα …  Οι μέρες περνούσαν αλλά ο φίλος μας δεν  λέει να προσαρμοστεί … Τι άραγε να φταίει ??Αναρωτήθηκα…

 Στις προπονήσεις ο Κωστής , έτσι τον έλεγαν πρώτος και με διαφορά αλλά κάτι δεν με έπειθε … Ο προπονητή μας έλεγε και ξανάλεγε … Πω πω τι κορμιά έχω … Δεν θα μας κοντράρει καμία ομάδα … Ο Κωστής πετάει …. Μαζί του και εμείς … Καλό παιδί και καλός χαρακτήρας …

Μετά από 3 μήνες προπόνησης ήρθε η μεγάλη στιγμή που όλοι περιμέναμε , η στιγμή του επίσημου αγώνα μπάσκετ … Βάλαμε τα καλά μας ( στολές ) και ριχτήκαμε στο γήπεδο … Πίστευα πως κάθε αρχή και δύσκολή αλλά φέτος με τον Κωστή θα κάναμε την διαφορά …

Δυστυχώς ο Κωστής … Δεν ήταν ο γνωστός Κωστής που τα κάνει όλα … Ο φόβος τον έχει κυριέψει … Το μυαλό του δεν λειτουργεί δεν μπορεί να κάνει τίποτα απλά έχει κολλήσει , πρώτη φορά έβλεπα κάτι τέτοιο …

Η 1^Η αγωνιστική τέλειωσε με το 66 -67 … Χάσαμε ….   Τελικά δεν έχει σημασία εάν νικάς ή εάν χάνεις … Σημασία έχει να προσπαθείς και να μην τα παρατάς … έτσι έλεγε ο προπονητής μας …

Οι προπονήσεις συνεχίστηκαν όλη την χρονιά …  Πλησίασα τον Κωστή και μπόρεσα να μιλήσουμε …

Μου είπε πως  φοβόταν το σκοτάδι , πως δεν μπορεί να το ξεπεράσει … Εγώ γέλασα δεν κρατήθηκα έλεγα τι μου λέει τώρα … Αφού σταμάτησα και πήρα το σοβαρό μου ύφος του είπα… Όλοι φοβούνται από κάτι κάνε κουράγιο …Το κουράγιο δεν είναι η απουσία του φόβου. Κουράγιο είναι, αν και φοβάσαι, να μάθεις να αγωνίζεσαι….

Έτσι και έγινε ο Κωστής με την βοήθεια της ομάδος (παιδιών – προπονητής ) σιγά σιγά βρίσκει τα πατήματα του  μέσα στο γήπεδο ….

Η πορεία της ομάδος ανοδική  … Ο Κωστής πλέον άλλο παιδί … Οι πλάκες πολλές όπως όταν στο παιχνίδι δεχόταν κάποιο κόψιμο από τον αντίπαλο λέγαμε το κλασσικό … Έσβησαν τα φώτα …. Ο Κωστής το διασκέδαζε αλλά δεν τα παρατούσε …

Ο Κωστής ποτέ δεν έπαιξε μπάσκετ σε Εθνική κατηγορία … Σταμάτησε το μπάσκετ στις αρχές του 1990 … Σπούδασε στην Νομική Σχολή και αποφοίτησε με άριστα ….

Περνώντας τα χρόνια , οι φιλίες δοκιμάζονται και τίποτα δεν ξεχνιέται … Ο Κωστής πλέον με  κοιλίτσα αλλά το μαλλί μαύρο όπως τότε με βρήκε σε κάποιο γήπεδο και μου πε … Όλοι κάτι φοβούνται όλοι κάτι έχουν χάσει … το σημαντικότερο είναι να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε αγαπούν … Μόνο έτσι κερδίζεις την δική σου μάχη …. Σε ευχαριστώ φιλαράκι μου  ….

Με συγκίνησε τον αγκάλιασα … Μου είπε την εξής φράση ..

Θέληση είναι εκείνο που σε υποχρεώνει να νικάς όταν η λογική λέει πως ήδη έχεις χάσει …

Όπως καταλαβαίνετε φίλοι του μπάσκετ …  

    Το μπάσκετ είναι… πολλά, δεν είναι όμως τα πάντα.

Υπάρχουν κι άλλα πράγματα στην ζωή μας και αν το μπάσκετ είναι η αφορμή για να κερδίσει ένα παιδί την χαρά ... την ομαδικότητα ... την συνεργασία ... την αναγνωσιμότητα τότε είναι ο καλύτερος συνδυασμός... για να ασχοληθεί με το άθλημα του μπάσκετ..

Ο ήρωας της ιστορίας μας είναι πλέον παντρεμένος έχει μια κόρη που την υπεραγαπά και δεν φοβάται το σκοτάδι …

ΥΣ: Η επιμονή σε αυτό που κάνεις ... Το πληρώνεσαι στο μέλλον ....