Η αρχή της ισορροπίας...

Του Τάκη Πανούλια

Την αφορμή για να γράψω το σημερινό μου άρθρο μου την έδωσε η είδηση της αποχώρησης του Drew Nicholas από την Armani MI. Δεν απέχει μεγάλο χρονικό διάστημα από το καλοκαίρι που ακούγαμε και διαβάζαμε πως με την αποχώρηση του Φώτση και του Nicholas ο Παναθηναϊκός κινδύνευε με διάλυση. Ακόμα και σοβαροί μπασκετικοί αναλυτές έπεσαν στην παγίδα του αναθέματος προς την διοίκηση των "πρασίνων".

Το ίδιο ισχύει και για την αντίπερα όχθη όπου είχαμε ανάλογες καταστάσεις με τις μαζικές αποχωρήσεις στο στρατόπεδο του Ολυμπιακού. Οι δύο περιπτώσεις (των ομάδων) έχουν αρκετές και σημαντικές διαφορές βέβαια αλλά και οι δύο αποδεικνύουν ξεκάθαρα ένα πράγμα.

Ότι το βασικό συστατικό για να φτιαχτεί μια ομάδα στο μπάσκετ είναι ισορροπία στο ρόστερ της.

Στην δημιουργία μιας ομάδας ικανής να διεκδικήσει υψηλούς στόχους ο κόσμος του αθλητισμού των κάθε λογής "τοπιών" έχει μπολιαστεί με πάμπολλες εμμονές.

· Η ομάδα χρειάζεται πολλούς ισάξιους παίκτες…

· Πολλοί ισάξιοι παίκτες δημιουργούν πρόβλημα λόγω συγκρούσεων μέσα στην ομάδα.

· Μία ομάδα με καλό ρόστερ δεν χρειάζεται να το φορτώνει και με άλλους, ισάξιους παίκτες,
αλλά πρέπει να αποκτήσει ένα παίκτη ηγέτη το επονομαζόμενο και…μεγάλο όνομα (π.χ Σπανοβαγγελοσωτηρόπουλος).

· Η παρουσία ενός μεγάλου ονόματος σε μία ομάδα μπορεί να φέρει στην ομάδα ζήλεια, με αποτέλεσμα να καταστρέφει την ομαδικότητα.

Τα πράγματα τις περισσότερες φορές είναι πολύ πιο πολύπλοκα από ότι φαίνονται. Όσοι είμαστε απέξω είναι δύσκολο να τα αξιολογήσουμε.
Ο λόγος που δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε τι ακριβώς θέλει η ομάδα, για να έχει ένα ισορροπημένο ρόστερ, και σίγουρα μπορεί ο προπονητής της σε συνεργασία με το επιτελείο του και την διοίκηση είναι ότι δεν ζούμε την ομάδα στην καθημερινότητα της. Επομένως δεν έχουμε τις ίδιες πληροφορίες με εκείνον για να τις αξιολογήσουμε.

Σε πολλές ομάδες ο συναγωνισμός μεταξύ ισάξιων παικτών αποβαίνει σε όφελος της ομάδας. Σε άλλες δημιουργεί χάος.

Η ύπαρξη ενός star πολλές φορές οδηγεί μια ομάδα στην γη της επαγγελίας ενώ άλλοτε την σπρώχνει στα τάρταρα της καταστροφής με τους υπόλοιπους παίκτες να εκδικούνται το χαϊδεμένο παιδί με άρνηση αποδοχής.

Μεγάλο ρόλο σε όλες αυτές τις καταστάσεις παίζει το γεγονός να ξέρουν οι παίκτες πως δεν θα αδικηθούν από τον προπονητή (αγωνιστικά) αλλά και την διοίκηση (οικονομικά) στην προσπάθεια που καταβάλουν αλλά κυρίως στην προσφορά τους στην υλοποίηση των στόχων της ομάδας.

Επομένως είναι φρόνιμο να πούμε ότι όσα ξέρει "ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος". Λάθη γίνονται πολλά και θα γίνονται γιατί η αξιολόγηση του ανθρώπινου παράγοντα εμπεριέχει πάντοτε ρίσκο.

Το βασικό συστατικό είναι να φτιαχτεί μια ομάδα με ισορροπία στο ρόστερ της. Το πώς θα το πετύχεις είναι το δύσκολο.

Με όλα αυτά δεν θέλω να κάνω το συνήγορο του Παναθηναϊκού ή του Ολυμπιακού και των ανθρώπων του για τις αποφάσεις που πήραν.

Η αποχώρηση του Nicholas δεν σημαίνει ότι επειδή ο συγκεκριμένος παίκτης δεν κόλλησε στην Armani MI δεν θα ήταν χρήσιμος στους "πράσινους". Τα ΑΝ στον αθλητισμό όμως δεν σημαίνουν και πολλά.

Απλά για ακόμα μια φορά αποδεικνύεται ότι η δημιουργία μιας ομάδας πρέπει να είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένης δουλειάς και φιλοσοφίας που θέλει χημεία που είναι όμως δύσκολο να την προεξοφλήσεις. Δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη συνταγή για όλους.

Οι αμερικάνοι που έχουν μανία στον αθλητισμό με τα "sayings"… λένε πως δεν υπάρχει ΕΓΩ στην λέξη ΟΜΑΔΑ (there is no I on the word TEAM).

Μεγάλε δεν στα είπανε καλά τα πράγματα. Σίγουρα δεν υπάρχει ΕΝΑ εγώ στην λέξη ομάδα… αλλά πάμπολλα και τις περισσότερες φορές έχουν μεγαλύτερο μέγεθος από ουρανοξύστη… 
ΠΗΓΗ www.basketblog.gr