Αιώνιοι - ΤΣΣΚΑ, Βουγιόσεβιτς, Παρτιζάν και οι φτωχοί (ΠΗΓΗ gazzetta.gr)

O Mάνος Μανουσέλης γράφει στο blog του στο gazzetta.gr για τις... χαμένες προπονήσεις των «αιωνίων», αλλά και την μπασκετική φιλοσοφία της Παρτιζάν.
Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός συνεχίζουν να χάνουν προπονήσεις τα Σαββατοκύριακα, παίζοντας για την Α1 απέναντι σε ομάδες που δεν μπορούν να τις κοντράρουν. Οι Ερυθρόλευκοι πιο πολύ κουράστηκαν από το ταξίδι στη Λαμία, παρά από το παιχνίδι με τον Πανελλήνιο και οι Πράσινοι απέναντι στο Μαρούσι έβαλαν να παίξει για 15 λεπτά ένας 17χρονος.

Ε, και λοιπόν; Τι να κάνει δηλαδή ο κάθε Πανελλήνιος και το κάθε Μαρούσι; Φέτος δεν έχουν τα χρήματα για να χτίσουν ανταγωνιστικά ρόστερ όπως στο πρόσφατο παρελθόν, για να σταθούν αξιοπρεπώς απέναντι σε αντιπάλους τέτοιου βεληνεκούς.

Πιθανότατα έτσι όπως πάει το πράγμα, όχι μόνο φέτος, αλλά για πολύ καιρό ακόμη δεν θα ξαναδούμε ελληνικές ομάδες πλην του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού να πληρώνουν για να επανδρώσουν τις ομάδες μπάσκετ με έμψυχο υλικό υψηλού επιπέδου.

Πώς θα μπορούσαν οι ελληνικές ομάδες να δώσουν νόημα στην ύπαρξή τους κάτω από τέτοιες συνθήκες; Είναι προφανές ότι η σημερινή διαδικασία, που θέλει την Α1 να παίζει το ρόλο θερμοκηπίου για άγνωστους Αμερικάνους, οι οποίοι ψάχνουν μια ευκαιρία και άνεργους βετεράνους κοινοτικούς, δεν οδηγεί πουθενά.

Τα γήπεδα είναι άδεια, η (κρατική) τηλεόραση είναι κοντά στο σημείο να πληρώσει για να μη μεταδώσει τους αγώνες και τα μάτια πονάνε από το θέαμα που βλέπουν οι λίγοι γενναίοι, οι οποίοι επιμένουν να βρίσκονται στις (βρόμικες) εξέδρες των κλειστών γυμναστηρίων.

Για οικονομικά, καλύτερα ας μη συζητήσουμε, διότι όλη η Ελλάδα βρίσκεται σε δραματική κατάσταση, οπότε θα ήταν και ανεδαφικό αν κάναμε κουβέντα για ένα θέμα που είναι πολύ μεγαλύτερο από το μπάσκετ…

Πάμε σε κάτι άλλο και θα επανέλθουμε.

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008, η Παρτιζάν βρίσκεται στην Αθήνα για να παίξει την επόμενη ημέρα με τον Πανιώνιο. Οι κανονισμοί της Ευρωλίγκας προβλέπουν ότι η φιλοξενούμενη ομάδα κάνει προπόνηση στο γήπεδο του αγώνα το προηγούμενο βράδυ. Παρένθεση: Εννέα στους δέκα συλλόγους τέτοιου επιπέδου, την παραμονή ενός ευρωπαϊκού αγώνα δουλεύουν πάνω στην τακτική που θα ακολουθήσουν την επόμενη ημέρα, αμυντικά και επιθετικά. Ο Βουγιόσεβιτς έχει άλλες απόψεις. Δίνει εντολές στους νεαρούς παίκτες του να μοιραστούν σε ζευγάρια και για πενήντα λεπτά το πρόγραμμα περιλαμβάνει ασκήσεις ένας εναντίον ενός σε όλο το γήπεδο, με ένταση που τσακίζει κόκκαλα. Ακολουθεί άλλη μία ώρα με ατομικές αμυντικές ασκήσεις στο 110% των δυνάμεων των παικτών και δέκα λεπτά σουτ με φουλ σπριντ σε κάθε έξοδο από τα σκριν. Για τον αντίπαλο ούτε κουβέντα…

Με αυτή την προπονητική φιλοσοφία, η Παρτιζάν έκανε τα τελευταία χρόνια όλη την Ευρώπη να μιλάει για θαύμα. Η περσινή σεζόν ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Έφτασε στο φάιναλ φορ του Παρισιού και μια ανάσα μακριά από τον τελικό. Άφησε εκτός τον Παναθηναϊκό και τη Μακάμπι, κόντεψε να αποκλείσει και τον Ολυμπιακό. Ο Ντούσκο Βουγιόσεβιτς πιστώθηκε στο σύνολό του το θαύμα της Παρτιζάν. Έμοιαζε ικανός να μετατρέψει σε χρυσάφι ό,τι έπιαναν τα χέρια του. Λίγο αργότερα αποφάσισε να εξαργυρώσει την επιτυχία του με τη συμφωνία που έκανε με την ΤΣΣΚΑ. Η πρωταθλήτρια Ρωσίας βρέθηκε το περασμένο καλοκαίρι σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Οι βετεράνοι που την είχαν οδηγήσει οκτώ συνεχόμενες χρονιές στις τέσσερις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης δεν είχαν πλέον πολύ λάδι στο (μπασκετικό) καντήλι τους. Ο... Χουντίνι από το Βελιγράδι κλήθηκε από τον Βατούτιν να δημιουργήσει στη Μόσχα μια νέα αυτοκρατορία.

Ο Βουγιόσεβιτς στο παρελθόν δεν τα είχε καταφέρει ούτε στην Ισπανία ούτε στην Ιταλία. Και εκεί δεν έφταιγε η γλώσσα που μιλούσε, διότι τα ιταλικά του είναι μια χαρά. Στη Ρωσία πήγε για να μιλήσει σέρβικα και για να ακριβολογήσουμε, πήγε για να μιλήσει όσο το δυνατόν λιγότερο και να δουλέψει όσο γινόταν περισσότερο.

Τρεις μήνες ήταν αρκετοί για να αποφασίσουν στην ΤΣΣΚΑ ότι ο Βουγιόσεβιτς απέτυχε. Μπροστά στον διαγραφόμενο αποκλεισμό από τους 16 της Ευρωλίγκας, ο Σέρβος απολύθηκε. Έτσι και αλλιώς, η διαδικασία του rebuilding σε συνδυασμό με την κατάκτηση τίτλων βρίσκεται μόνο στα όνειρα άσχετων με τον αθλητισμό.

Ο Βουγιόσεβιτς  είχε μάθει να δουλεύει διαφορετικά στο Βελιγράδι. Οι πιτσιρικάδες που μάζευε κάθε καλοκαίρι ξεκινούσαν άσχημα τη σεζόν, αλλά όσο περνούσε ο καιρός γίνονταν καλύτεροι. Οι Σέρβοι ήξεραν το σενάριο και περίμεναν. Μπορεί κάποιες φορές το αποτέλεσμα να ερχόταν αργότερα, αλλά η πίστη στο πρόγραμμα του Βουγιόσεβιτς ήταν δεδομένη, το γήπεδο πάντα γεμάτο και οι παίκτες προσηλωμένοι στη δουλειά.
Στη Μόσχα ο Βουγιόσεβιτς πήγε να κάνει τη δουλειά με τον δικό του τρόπο και έκανε μετωπική με τοίχο. Οι βετεράνοι δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν, οι νεαροί δεν ήταν έτοιμοι να ανταποκριθούν, η διοίκηση έβλεπε με τρόμο τις ήττες, οι χορηγοί στράβωναν τα μούτρα τους. Η ΤΣΣΚΑ δεν είναι Παρτιζάν. Πληρώνει και θέλει αποτελέσματα εδώ και τώρα. Το αναπάντητο ερώτημα είναι γιατί πήρε τον Βουγιόσεβιτς τη στιγμή που χρειαζόταν άλλου τύπου προπονητή…

Πάμε πίσω στο αρχικό θέμα μας:

Το επαγγελματικό μπάσκετ στην Ελλάδα συνδυάζει σήμερα περισσότερο παρά ποτέ τις δύο αντίθετες λογικές της ΤΣΣΚΑ και της Παρτιζάν. Και οι δύο ομάδες παίζουν μπάσκετ, μάλιστα πέρυσι ήταν και οι δύο στο φάιναλ φορ, αλλά οι δρόμοι που χρησιμοποιούν για να φτάσουν ως εκεί είναι παράλληλοι, δεν συναντιούνται πουθενά.

Η ελληνική Α1, λοιπόν, φιλοξενεί τους δύο μεγάλους, που είναι γίγαντες για το επίπεδο της ευρωπαϊκής σκηνής και δίπλα τους στέκονται εντελώς αταίριαστοι με την εικόνα οι υπόλοιποι. Οι περισσότεροι τα βάζουν με τους 12 που δεν μπορούν, ενώ στην πραγματικότητα το πρόβλημα είναι οι 2 που δεν έχουν (και δεν θέλουν να έχουν καμία απολύτως σχέση με τη ζοφερή πραγματικότητα των υπολοίπων).
Οι παράγοντες των 12, όσοι γενναίοι έχουν απομείνει –ή όσοι προσπαθούν να λύσουν τα δικά τους προβλήματα μέσα από το μπάσκετ– έχουν αποδεχτεί εδώ και καιρό ότι φυτοζωούν. Παρ' όλα αυτά λειτουργούν με τη λογική του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού! Φυσικά σε μικρογραφία, αλλά κάνουν τα ίδια. Ψωνίζουν παίκτες από τους ατζέντηδες, φτιάχνουν ρόστερ για έξι μήνες και προσπαθούν να βγουν τρίτοι ή να μην πέσουν κατηγορία! Και το χειρότερο όλων; Με ελάχιστες εξαιρέσεις, έχουν και τα κουσούρια των μεγάλων με προεξάρχοντα τα φαινόμενα βίας στις εξέδρες από τους οργανωμένους στρατούς φανατικών.

Οι ελληνικές ομάδες θα έπρεπε να προσπαθήσουν να λειτουργήσουν με τη λογική της Παρτιζάν και όχι με εκείνη της ΤΣΣΚΑ. Θα έπρεπε να έχουν τη φιλοσοφία ότι δεν χρειάζεται να αγοράσουν παίκτες, αλλά να τους φτιάξουν οι ίδιες και να συνδεθούν με τις τοπικές κοινωνίες μέσα από αυτή τη λογική.

Πριν από χρόνια σε ένα παιχνίδι για τη Β’ Εθνική στην επαρχία, η αθηναϊκή ομάδα έφαγε στο ξενοδοχείο και τους παίκτες τούς σέρβιρε ένας νεαρός. Λίγες ώρες αργότερα το γκαρσόνι έβαλε τριάντα πόντους στο συγκεκριμένο ματς και αποθεώθηκε από τους συμπατριώτες του και τους φίλους του.

Το μπάσκετ δεν είναι μόνο Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός! Δεν είναι μόνο Ευρωλίγκα! Αλλά για να είναι μπάσκετ θα πρέπει να έχει ταυτότητα και φιλοσοφία. Να δουλεύει στα τμήματα υποδομών, να έχει το θάρρος να ρίχνει τους μικρούς στη φωτιά, να μην ενδίδει στους πειρασμούς… Ο καθένας πρέπει να κάνει αυτό που του ταιριάζει. Ο Βουγιόσεβιτς ανήκει στην Παρτιζάν, όπως ο Πύργος του Άιφελ στο Παρίσι.

Η παραγωγή νέων παικτών τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί και η ευθύνη ανήκει σε πολύ μεγάλο βαθμό στο λάθος σκεπτικό των ομάδων. Η ΕΣΚΑ έκανε φέτος έναν κανονισμό που επιτρέπει στους συλλόγους να κατεβάσουν τις εφηβικές τους ομάδες να παίξουν στο πρωτάθλημα ανδρών της Δ’ κατηγορίας. Με εξαίρεση τον Παπάγου και το Μαρούσι, καμία άλλη ομάδα δεν είδε την ευκαιρία για να παίξουν περισσότερα παιχνίδια οι μικροί.

Οι ομάδες της Α1 -πολύ περισσότερο οι υπόλοιποι- πρέπει να δώσουν όλη τους την προσοχή στα τμήματα υποδομής, στο σκάουτινγκ μικρών ηλικιών και αν είναι να φέρουν ξένους παίκτες, ας πάρουν μικρούς από τις ανατολικές ευρωπαϊκές χώρες που θα έχουν διάθεση να δουλέψουν και να βελτιωθούν. Έτσι η παραγωγή παικτών θα γίνει αληθινό έσοδο για τις ομάδες, λόγος ύπαρξης των συλλόγων και αιτία για να πηγαίνει ο κόσμος στο γήπεδο!
ΠΗΓΗ http://www.gazzetta.gr